Wykonanie bloku wodnego na kartę graficzną jest bardzo podobne do wykonania bloku głównego, jedyne różnice to oczywiście mniejsze rozmiary i inne miejsce wyprowadzenia króćców tak aby blok zmieścił się pomiędzy poszczególne karty umieszczone w slotach komputera.

Blok zostanie wykonany z trzech warstw blachy miedzianej przyciętej w odpowiedni sposób. Górna i spodnia warstwa Warstwy te mają kształt kwadratów o bokach odpowiadających wielkością rozmiarowi mikroprocesora na karcie grafiki, obie te warstwy ograniczają z dwóch stron ciecz chłodzącą. Środkowa warstwa ma za zadanie stworzyć cieczy chłodzącej odpowiednie kanały którymi ciecz będzie przepływała z króćca wlotowego do wylotowego. Warstwa ta składa się z kilku cienkich prostokącików (wyciętych z tej samej blachy) które po odpowiednim ułożeniu utworzą w bloku wodnym sieć kanalików. Wszystkie warstwy razem z króćcami po ułożeniu zostaną szczelnie zlutowane ze sobą przy pomocy cyny i palnika gazowego.

Etapy budowy bloku wodnego

1. Tworzymy z papieru płaskie szablony według których będziemy wycinali kształty z blachy. Szablony musza być dopasowane do wielkości mikroprocesora na karcie graficznej.
   1. Szablon górny i dolny (jeden bo obie warstwy są takie same)
   2. Szablon środkowy
2. Rysujemy na materiale np. ołówkiem potrzebne kształty korzystając z szablonów.
3. Wycinamy kształty warstw przy pomocy piłki do metalu. Wycinając elementy dobrze jest umieścić blachę w imadle tak aby się nie ruszała.
4. Delikatnie obrabiamy pilnikiem kanty elementów tak aby pozbyć się pozostałości po cięciu.
5. Wygładzamy papierem ściernym wszystkie elementy tak aby pozbyć się z powierzchni elementów tlenków miedzi które mogłyby nam utrudnić lutowanie.
6. Smarujemy elementy bloku pastą lutowniczą aby zapobiec utlenianiu się miedzi w czasie lutowania bloku w jedną całość.
7. Cynujemy elementy środkowej warstwy bloku wodnego, ponieważ po złożeniu bloku nie będziemy mieli już do nich dostępu.
8. Na ceramicznej podstawie układamy w całość blok wodny, przykładając szczególną wagę do ułożenia poszczególnych elementów warstwy środkowej. Musimy zadbać o to aby szczeliny pomiędzy elementami były możliwie małe dzięki czemu nie powinniśmy mieć kłopotów ze zlutowaniem ich w szczelną całość.
9. Przy pomocy palnika rozgrzewamy cały blok wodny umieszczony na ognioodpornej podstawie do temperatury topienia się cyny
10. Lutujemy blok wodny cały za jednym razem przytykając drucik cynowy do szczelin pomiędzy warstwami blachy miedzianej. Blok wodny musi być rozgrzany na tyle aby przytykając cynę do bloku cyna od razu się topiła i była zasysana (dzięki efektowi kapilarnemu) do szczelin pomiędzy warstwami blachy miedzianej. Wykonując tą czynność nie możemy powodować przesuwania się bloku lub jego warstw ponieważ możemy doprowadzić do poprzesuwania się elementów warstwy środkowej na położenie których nie mamy już wpływu.
11. Po wypełnieniu cyną wszystkich szczelin czekamy aż blok wystygnie i cyna przejdzie w stan stały łącząc wszystkie elementy w jednolitą całość. Lepiej poczekać trochę dłużej tak aby zbyt szybkim poruszeniem bloku nie zepsuć właśnie wykonanej pracy (i się nie oparzyć). Należy pamiętać że tak spory kawałek miedzi nie stygnie wcale tak szybko jak się wydaje.
12. Po związaniu się cyny blok bez króćców wkręcamy w imadło nie izolując termiczne bloku dzięki temu imadło będzie pełniło rolę radiatora odprowadzającego ciepło z reszty bloku w czasie lutowania króćców. blok umieszczamy w taki sposób aby szczelina na króciec była idealnie poziomo.
13. Umieszczamy przycięty wcześniej króciec na bloku tak aby zupełnie zakrył szczelinę pomiędzy warstwami
14. Przy pomocy palnika tym razem operując palnikiem wyłącznie punktowo rozgrzewamy okolicę styku bloku z króćcem, nie możemy dopuścić do zbyt dużego rozgrzania się reszty bloku ponieważ może to doprowadzić do wypływania cyny spomiędzy już zlutowanych elementów bloku.
15. Lutujemy króciec do reszty bloku, cały czas pamiętając aby zrobić to szybko bez poruszania króćcem i bez nadmiernego rozgrzewania całości bloku. Całą operację powtarzamy dla drugiego króćca.
16. Przy pomocy najlepiej szczotki drucianej czyścimy blok wodny usuwając z jego powierzchni resztki kalafonii dzięki czemu będziemy mieli pewność że szczelność bloku zapewnia tylko cyna.
17. Sprawdzamy szczelność bloku np. przy pomocy kawałka rurki i pojemnika z wodą (stary sposób wulkanizatorów).

Wykonanie zapinki trzymającej blok na karcie grafiki

1. Z dowolnej trochę elastycznej blaszki wycinamy pasek szerokości 2 cm.
2. Wyginamy blaszkę tak aby utworzyć rodzaj łuku z prostymi gryfami przez które przejdą śruby trzymające blok przy karcie grafiki
3. Mierzymy rozstaw otworów na karcie grafiki, i ten sam rozstaw odmierzamy na przygotowanej blaszce
4. Wiercimy otwory w blaszce, poszerzając je nieznacznie wiertarką tak aby utworzyły owalne kształty co umożliwi przesuwanie się śrub gdy będziemy przykręcali całości do karty grafiki.
5. W przypadku jeśli mamy kartę grafiki bez otworów przytrzymujących radiator będziemy musieli wymyślić inny sposób zamocowania bloku do karty grafiki, np. przy pomocy kleju termoprzewodzącego.

Zasady bezpieczeństwa

• Wykonując prace związane z cięciem i wierceniem elementów metalowych, zadbaj o to aby element poddawany obróbce był solidnie przytwierdzony i aby żadna część twojego ciała nie znalazła się na ewentualnej i nieplanowanej drodze narzędzia.
• Pamiętajmy że blok wodny w czasie lutowania rozgrzewa się do wysokiej temperatury dlatego zawsze lutuj na solidnej podstawie z elementu ceramicznego (cegła szamotowa) dzięki czemu unikniesz uszkodzenia lub nawet zapalenia się stołu.
• Lutuj zawsze w miejscu przewiewnym, pamiętaj że opary cyny są trujące.
• Płomień palnika ma temperaturę ponad 1000 stopni nie zbliżaj go do żadnych materiałów łatwopalnych.

Wykonując opisane tu prace kieruj się zawsze zdrowym rozsądkiem i prawdziwą oceną swoich umiejętności manualnych. Pamiętaj że jeśli zdecydujesz się wykorzystać przedstawione tu porady robisz to tylko i wyłącznie na własną odpowiedzialność.