Spojrzałem kiedyś w odpowiednim momencie pod nogi i znalazłem kilka żołędzi leżących pod dębem (akurat była pora jak spadały z drzewa). Przypomniała mi się książka "Między zabawą a chemią" którą czytałem jeszcze w dzieciństwie, gdzie był opis jak w kieliszku wyhodować sobie dąb. Właściwie to z tej książki zapamiętałem tylko ten rozdział. Polegał on na tym aby nalać wody do kieliszka i zawiesić w nim przeszyty nicią żołądz. Pamiętałem że żołądź ma być tak zawieszony aby tylko delikanie dotykać powierzchni wody a nie aby był w niej zanurzony. Podobno po kilku tygodniach taki żołądź miał wypuścić korzonek a potem łodygę. I wiecie co, to działa :-).
Po kilku tygodniach oczekiwania można się cieszyć małym dąbkiem rosnącym sobie w kieliszku. Prawie wszystkie namoczone w ten sposób żołędzie wypuściły korzonki. Po jakimś czasie jednak można zaobserwować że dąbkowi robi się ciasno, korzonki szybko dochodzą do dna kieliszka i nie mogą sobie dalej swobodnie rosnąć. Zapadła decyzja wysadzam dęby do ziemi.
Ponieważ zima sobie trwała w najlepsze wysadziłem zakorzenione żołędzie do małych torfowych doniczek. Użyłem zwykłej uniwersalnej ziemi jaką można kupić w każdym sklepie ogrodniczym.
Po kolejnym tygodniu z ziemi wychylił się wesoły kiełek, który szybko rósł sobie w górę wypuszczając jaskrawo zielone listki.
I tak rosły sobie na parapecie moje dąbki przez całą zimę dobrze się czując w ogrzewanym pokoju.
Gdy przyszła wiosna od razu po ostatnich przymrozkach wystawiłem donicznki na balkon aby dąbki się zahartowały, ponieważ powziołem już decyzję że je gdzieś wysadzę do ziemi.
Niestety zdażyła się katastrofa. Przez dwa dni były bardzo duże upały a ja zapomniałem akurat wtedy podlać moje sadzonki. Niestety wystarczył dzień i wszystko mi uschło. Mówiąc szczerze się załamałem, tyle pracy i starań a wystarczył jeden dzień zapomnienia i wszystko wzieło w łep.
Mimo wszystko postanowiłem wysadzić moje sadzonki do ziemi, a może odpuszczą. Z uwagi na obowiązującą w Polsce ustawe o ochronie przyrody (z 2004r) która nakłada bardzo wysokie kary za wycinanie drzew starszych niż 5 lat nie chciałem takiego kłopotu ani sobie sprawić ani żadnemu prywatnemu właścicielowi działki, dlatego postanowiłem że sadzonki wysadzę na ziemi niczyjej. Tak apropo to osobiście uważam że ustawa nakładająca takie drakońskie kary za wycinanie własnych drzew rosnących na własnej ziemi robi więcej szkody przyrodzie niż pożytku. Przecież teraz żaden właściciel prywatnej działki nie pozwoli aby mu na działce wyrósł taki kłopot. Wieć każdą samosiejkę profilaktycznie się eksterminuje a tak by sobie tyle drzewek mogło spokojnie rosnąć sprawiając radość ludziom i pożytek przyrodzie. Twórcy ustawy zapomnieli że drzewa są dobrem odnawialnym a zadbali tylko o to aby ich nie wycinać a nie pomyśleli o skutkach ubocznych powodujących że nikt nie będzie chciał ich sadzić.
Myślałem że nic z tego nie będzie, no i fakt sadzonki kiepsko się przyjeły, większość uschła lub została zarośnięta przez zielsko. Niestety nie wszystkie sadzonki udało mi się znaleść więc los niektórych jest mi nieznany. Ale dwie z pięciu które znalazłem odpuściły i mają listki.
Ogólnie to raczej metody takiego sadzenia drzew raczej nie polecem. Tak małe sadzonki po wysadzeniu w totalnej dziczy opanowanej przez zaduszające wszystko zielsko mają małą szansę przeżycia. W dodatku po rośnięciu w tak małych doniczkach mają słabo rozwinięty system korzeniowy więc mają problem z sięgnięciem głębiej do wilgoci z ziemi. A mają przecież do przetrwania upalne lato. Bardzo chciałem wyhodować własne drzewo, nie dla siebie tylko tak po prostu dla samej satysfakcji że i ja jakoś pomogłem w rozwoju przyrody, ale widzę że jeszcze mam trochę za małą wiedzę o sadzeniu drzew. Może następnym razem lepiej mi pójdzie. Chyba trzeba będzie posadzić sadzonkę na własnej działce i zanim upłynie te nieszczęsne 5 lat trzeba będzie już taką podrośniętą sadzonkę przesadzić w jakieś niczyje miejsce.
